Als Anouk gevraagd wordt wat de kerk van Limmen voor haar betekent, komen meteen de herinneringen naar boven van haar overleden jongere zusje Chantal. Zij is op haar 12e overleden aan botkanker. “Ik vind het echt een hele mooie kerk. Ik heb ook echt wel een traan gelaten toen hij in de brand stond. De kerk waar ik vroeger al kwam, met kerst de nachtmis en van waaruit er afscheid van mijn zusje is genomen. Ik heb altijd een heel warm gevoel bij de kerk van Limmen.
Ik kom ook elk jaar graag op 2 november met Allerzielen naar de kerk. De kerk en het kerkhof zijn dan zo mooi verlicht en versierd! Ik hoor weleens dat mensen het een grimmig idee vinden, maar dat is het totaal niet! Het is toch juist mooi dat mensen hun overleden geliefden in het licht zetten?
De dood is zo heel dichtbij denk ik. De ziel zie ik als iets dat na de dood uit je lichaam treedt. Dat heb ik bij mijn zusje ook echt zo gezien. Daarnaast zijn er in ons gezin ook wel dingen gebeurd die ik niet kan plaatsen. Wonderlijke gebeurtenissen waarbij je wist dat Chantal nog bij ons was en ons wilde sterken en troosten. Er is meer tussen hemel en aarde. Maar ik denk wel dat je je voor dergelijke dingen open moet stellen. We hebben dingen meegemaakt waarbij Chantal ons nog heeft willen zeggen: ‘Ik ben heel dichtbij jullie en waak over jullie’.
Ja de kerk is voor mij het middelpunt van het dorp! Als ik thuiskom van vakantie en ik zie de toren weer dan krijg ik echt het thuisgevoel. Wat ook meewerkt is dat ik er tegenover gewerkt heb in de kapperszaak en de kerk de hele dag zag. Ook vind ik het fijn dat je als dorp er samen kunt komen, buiten standaard kerkelijke dingen om, zoals met de Kermisrun en Carnaval. Dat is echt mooi aan Limmen.
Wat zou het mooi zijn als mensen alles wat mooi is, nu eens meer zouden waarderen en leren genieten van de kleine dingen die er echt toe doen. Op het moment dat Chantal ziek was en bijna niets meer kon, dan konden we soms wel samen aan tafel eten. Dat was dan heel opeens bijzonder. De dingen die ertoe doen zijn de meest ‘doodgewone’ dingen. Daar moeten we misschien samen meer van genieten. Dat zijn de dingen die ik het meest mis nu ze er niet meer zijn…
