Nikki Dekker vertelt hoe haar ouders haar al op jonge leeftijd meenamen naar de kerk, waardoor ze is opgegroeid met het geloof: “Eigenlijk kan ik me geen tijd herinneren dat ik niet betrokken was bij de Kerk in Limmen. Mijn ouders namen mij en mijn zusje Sanne altijd al mee naar de kinderviering – niet alleen met kerst en Pasen, maar het hele jaar door. In groep 4 deed ik communie en vanaf groep 5 mocht ik bij het kinderkoor. Daar had ik echt naar uitgekeken. Ik heb het altijd onwijs naar mijn zin gehad bij het kinderkoor. Ik haalde vooral veel plezier uit de musicals!
Ik kan me nog goed herinneren hoe ik als klein meisje naar de kerk ging om te kijken naar de Kerst- en Paasmusicals. In die tijd was er nog een driedelige paasmusical van het kinderkoor met Palmpasen, Goede Vrijdag en Pasen. Ik keek enorm op tegen de kinderen die daarin meespeelden – mijn grootste wens was om ooit zelf Jezus te mogen spelen. Dat gebed werd verhoord en ik voelde me het gelukkigste kind op aarde. Ik heb toen ook met heel veel plezier Jezus gespeeld.
Later, op de middelbare school, sloot ik me aan bij het jeugdkoor. Door mijn studie, andere hobby’s en mijn verbondenheid met Harmonie Excelsior, heb ik daar echter niet lang opgezeten. Mijn betrokkenheid bij de parochie en mijn geloof leefden opnieuw op toen ik werd gevraagd om jongerenavonden te organiseren. Die avonden staan in het teken van ontmoeting en verdieping: een gezellige sfeer waarin je andere jongeren leert kennen die openstaan voor goede gesprekken.
Naast de jongerenavond ben ik ook met veel plezier betrokken geweest bij de Elvisviering en de Johnny Cash-viering. Vanuit deze initiatieven zijn voor mij hele waardevolle vriendschappen ontstaan, waar ik erg dankbaar voor ben. Zo organiseerden we eens een avond rondom meditatie en schilderen. Om na een meditatie te gaan schilderen in volledige stilte, met volledige vrijheid en op een mooie plek (boven bij het orgel, uitkijkend over de donkere kerk), daar kon ik van genieten. Creativiteit kan bepaalde drempels wegnemen om je gevoel over iets, iemand of jezelf te uiten.
Een andere mooie herinnering is een avond waarop we een dankbaarheidsoefening deden. We spraken naar elkaar uit waarvoor we dankbaar waren. Zulke momenten blijven me bij. Ik hoop dat de jongerenavonden volgend seizoen weer doorgaan. Ze helpen om het stigma rondom geloof onder jongeren te doorbreken en maken het geloof bespreekbaar. Zo waardevol, want tijdens die avonden is het de bedoeling dat je volledig jezelf kunt zijn.”
