Tiny Baltus-Veldt

Overleden op 28 april 2025 op de leeftijd van 87 jaar

Mama is een dochter van Piet ‘de Paus’ Veldt en Henrika Schuit

Ze was de eerste dochter, na drie zoons, in het gezin van totaal 12 kinderen. En ze was heel welkom, want ze was al snel de spil van het gezin.

En dat bleef ze ook. Want voordat ze mocht trouwen, moest ze eerst nog sokken en truien breien voor haar broers en zussen. Mama wilde wel leren maar daar was geen ruimte voor. Maar ze heeft zichzelf ontwikkeld en is altijd met haar tijd meegegaan. Engels leren, met de computer leren omgaan, bridgen en nog veel meer.

Mama was reislustig, pa niet. Toch deed ze wat ze wilde, zo ging ze met haar vier jonge kinderen - zonder pa - met de trein naar Duitsland. En met de taxi naar het station in Castricum. Dat was voor die tijd wel bijzonder. Dat reislustige is gebleven: buiten de busreisjes met pa ging ze op hoge leeftijd nog naar Amerika, India, Italië, Israël en Ibiza. Ze was trots op haar reizen. Ze liet haar vakantieboeken dan ook graag en aan iedereen zien.

Werken kon ze als geen ander: voor de EBA maakte ze thuis, in de koude schuur, indianentooien en ander speeltuig. Schooltjes schoonmaken deed ze tot haar knie het echt niet meer toeliet. Iemand helpen in de huishouding deed ze met liefde. Op hoge leeftijd reed ze nog tafeltje dekje. En voor bijna de hele familie heeft ze kamers behangen en gordijnen gemaakt. Ook voor de kerk heeft ze zich veel ingezet. Zingen in het koor was haar passie. Ze heeft er 60 jaar lang plezier aan beleefd. Ook deze metershoge gordijnen zijn van haar hand.

Kortom, stilzitten was niet aan haar besteedt. Zelfs op haar sterfdag heeft ze nog de kast afgestoft en haar eigen puzzels opgeruimd.

Na papa’s overlijden heeft ze de zorg voor de tuin overgenomen. Tot onze grote verbazing, want groene vingers had ze daarvoor niet echt. En, met hulp van de buurmannen Fred en Patrick, wat ze erg op prijs stelde. Ook buurvrouw Neeltje en Piet en Jose hielpen haar waar mogelijk. Buurman Jacco betrok haar bij het maken van de mozaïeken.

Lovende woorden. Ze drukte ons nog zo op het hart dat we haar niet de hemel in mochten prijzen. Maar er zijn ook best strubbelingen geweest in het gezin. Maar mama was altijd degene die alles weer recht maakte, recht praatte of op een andere manier ervoor zorgde dat iedereen weer door één deur kon.

Aan humor had ze geen gebrek. Stukjes doen, samen met de zussen, kon ze als de beste. Ze zullen wat afgelachen hebben. Op een bruiloft deden ze rustig een stukje zonder gebit. En tot op het laatste moment zijn ze heel hecht geweest.

Met de hele familie was ze hecht, iedereen kwam over de vloer, iedereen was welkom. Ook wij, haar kinderen, waren altijd welkom en we kwamen dan ook graag. Zij maakte van haar huis ons thuis. We zullen haar enorm gaan missen. Iedereen zal haar missen.

En in liefde laten we haar los.

De kinderen