Joop Glorie

 Overleden op 11 januari 2024 op de leeftijd van 94 jaar

 

Joop is op 13 oktober 1929 geboren in Limmen. Hij was het achtste kind van Cor en Maria Glorie, een boerenfamilie die een gemengd bedrijfje hadden aan de Westerweg, tegen Heiloo aan.

Op 1 april 1951 kreeg Joop verkering met Aaf Sprenkeling. Na een voorstelling in het toenmalige Parochiehuis bracht Joop Aafie naar huis en de rest is geschiedenis. Ruim drie jaar later, op 26 augustus 1954 zijn zij in Limmen getrouwd. De eerste acht jaren van hun huwelijk hebben zij in Alkmaar gewoond. Maar in 1962 zijn zij erin geslaagd om een huis te kopen in Limmen aan de Hogeweg, het huis waarin zij hun verdere leven zouden wonen. Er is heel hard gewerkt om dit mogelijk te maken. Vader werkte eerst bij het bandenbedrijf Gaba en daarna bij de Hoogovens en moeder had de zorg voor de kinderen en samen werkten ze in de tuin waar groenten werden verbouwd voor de veiling. Met de opbrengst van de tuin kon de rente en aflossing van het huis worden betaald.

Vader en moeder wilden heel graag een groot gezin. Moeder had de gezelligheid daarvan ervaren bij Joop thuis. Die reuring met zo’n koppel kinderen wilde zij óók! Gelukkig is hun wens in vervulling gegaan. In Alkmaar zijn zes kinderen geboren; Cor, Jos, Ria, Theo, Ton en Margareth. En toen ze zeven jaar in Limmen woonden, werd in 1969 dochter Jolanda geboren. Een nakomertje, maar zeer welkom.

Vader was samen met moeder de spil van dit hechte gezin. Zij deden echt alles samen. Een twee-eenheid. Zij lachten samen, zij huilden samen, zij hielden zielsveel van elkaar. Vader noemde moeder altijd gekscherend: “Afra, namelijk mijn vrouw!”. En regelmatig vroeg hij: ”Aaf, hou je nog een beetje van me?” Waarop moeder dan meestal wel antwoordde met: “Ja, een vergiet vol en ga nu aan de kant want ik moet koffiezetten.” Vader en moeder vulden elkaar aan. Waar moeder vooral een luisterend oor had voor iedereen, was vader degene die iedereen hielp als de handen uit de mouwen moesten worden gestoken. Ieder van de kinderen weet dat als je voor een klus stond, bijvoorbeeld een huis kopen, verbouwen en inrichten, dat vader er dan was om je te helpen. Want vader kon alles. Hij was zowel timmerman als loodgieter, elektricien, monteur en transportbedrijf.

Wij zijn verdrietig dat wij nu ook afscheid hebben moeten nemen van vader. Vader en moeder zijn ruim 65 jaar getrouwd geweest. Wij zijn dankbaar voor de lange tijd dat zij samen zijn geweest. Wij zijn dankbaar dat wij zo’n lange tijd een vader en moeder hebben gehad. En vader en moeder zijn niet weg. Zij zullen altijd bij ons blijven, in onze herinnering, maar ook in ons leven. Altijd. Als ik naar mijn broers en zusters kijk dan zie ik ook mijn vader en moeder. En als ik naar de kinderen van mijn broers en zusters kijk dan zie ik ook mijn vader en moeder. Want we hebben allemaal een stukje van hen meegekregen. Ze blijven bij ons.

Nadat moeder vier jaar geleden overleed, was vader de helft van zichzelf kwijtgeraakt. Hij raakte nooit uitgepraat over de gelukkige tijd die hij met moeder heeft beleefd. Hij heeft een prachtig leven gehad. Meestal bezocht ik hem op zondagmiddag en hij kon dan zo blij vertellen wie er allemaal de afgelopen week op bezoek waren geweest. De traditionele koffievisite op zondagochtend, de meiden op woensdag en alle andere bezoeken die hij kreeg. Er ging gelukkig bijna geen dag voorbij of hij kreeg wel bezoek. En na zo’n opsomming zei hij dan altijd tegen mij: “nou, dan ben ik toch een ontzettend rijk man”. Ja vader, je hebt gelijk, dan ben je echt een heel rijk man.