Als ze in de tuin zijn, is Jezus erg verdrietig:

Oma leest verder:     Jezus zegt: Blijf toch wakker met mij . Ook nu het donker is.

Maar dat lukt de vrienden niet.

Niet te geloven, de vrienden vallen in slaap!

En Jezus staat daar alleen. Hij lijkt bang.

Oma: Opeens horen ze geluid. Voetstappen.

Het is Judas!    Met een hele groep soldaten, met zwaarden.

Ze komen de donkere tuin in. Judas loopt recht op Jezus af. Ook Judas is bang.

Dat ziet Jezus wel. Judas geeft Jezus een kus.

Dan springen de soldaten naar voren. Ze pakken Jezus vast. Alsof hij een boef is.

Oma: Alle leerlingen waren weggeslopen. Maar Petrus verstopt zich achter een boom.

Hij wil weten hoe het verder gaat.  Opeens tikt iemand hem op de schouder:

Het is dat stoere meisje: Hé, jij hoort toch bij  Jezus? Jij bent toch zijn vriend?

Petrus: Ik? Helemaal niet! Wat weet jij daar nou van?

Oma:  Het meisje haalt haar schouders op. Ze weet toch zeker dat hij bij Jezus hoort.

Er lopen ook nog twee soldaten. De ene zegt: Ik ken jou ergens van. Jij hoort toch ook bij die Jezus?

Petrus: Wat willen jullie van me? Over wie gaat het? Jezus? die ken ik niet.

Oma:  Petrus gaat snel een eindje verderop staan. Weg bij de soldaten.

Om hem heen is het donker. Hij is zo bang. Straks nemen ze hem ook gevangen.

Dan hoort hij voetstappen. Petrus kan in het donker niet zien wie het is.

Een stem zegt:   Ik ken jou wel. Je bent een vriend van Jezus.

Petrus: Nee, nee! Ik ken hem niet! Laat me met rust!

Oma:  Dan hoort Petrus een haan. Precies zoals Jezus het gezegd had.

En de priesters en de Romeinen hebben Jezus verhoord.

Hij krijgt de doodstraf. Jezus vlucht of verzet zich niet.

Zijn kracht zit niet  in geweld gebruiken, maar in de liefde die hij van God gekregen  heeft.

Jezus weet dat zijn tijd gekomen is.