Adelva de Graaff

Overleden op 19 november 2022 op de leeftijd van 76 jaar

Adelva Virginia de Graaff, met heel veel trots kunnen we zeggen dat was onze moeder.
Geboren op 23 oktober 1946 te Curacao als 2e dochter uit een gezin van 5.
Opgroeiend ging je werken in een bloemenwinkel, De liefde voor bloemen heb je altijd gehouden.
Op je 16e leerde je pa (Hubert Ilario) kennen, jullie trouwde jong en er werden redelijk snel achter elkaar 2 dochters geboren, eerst Solange daarna Nihaila.
In 1966 besloten jullie naar Nederland te gaan voor 3 jaar, tot de opleiding van pa klaar zou zijn, aangezien hij bleef leren zijn het vele jaren meer geworden.
In 1970 werd Natalie geboren en het jaar daarna Hubert. We hebben een heerlijke jeugd aan de Van Alkemadelaan gehad. We hadden een open huis, iedereen was altijd welkom. Wij waren ons dit nooit zo bewust, totdat je ziek werd en jij en wij van onze vrienden hoorden dat het bij ons thuis altijd zo warm en gastvrij was. Ze bedankte jou daarvoor, Je vond het mooi om te horen maar eigenlijk niet meer dan normaal.
Na 27 jaar scheidden de wegen van jou en pa, al bleven jullie verbonden door ons, jullie kinderen. Maar ook de zorg voor en om elkaar is altijd gebleven. Dat was heel fijn.
Je bouwde voor jezelf een warm thuis aan de Rietorchis, waar ook iedereen altijd welkom was voor een bakkie, wijntje en een babbeltje.
Je kreeg een baan in de zorg bij Sans Souci waar je tot je pensionering met veel plezier hebt gewerkt.
Maar de zorg voor je gezin was je leven, iedereen kreeg regelmatig een appje of belletje. Alles bijhouden hoe het met iedereen ging, dat was voor jou belangrijk. Je genoot elke zaterdag van het logeeravondje met Evi, bij Solange kwam je elke dinsdag helpen met de oppas van de 3 kleinkinderen en je vond het mooi dat Nihaila elke maandag langs kwam met haar kleinkind. Huub hielp je met zijn was en strijk, zo bleef je betrokken bij ons allemaal. En wat kon je smakelijk lachen om de filmpjes die je kreeg opgestuurd van de kleinkinderen, altijd een grappig antwoord terug.
Totdat je half Juli ineens serieus problemen begon te krijgen met eten binnen houden en kilo’s afviel. Die ene dag begin Augustus, foute boel, de uitslag van de laatste onderzoeken kwam als een mokerslag bij ons binnen, onze liefste moeder kon niet meer beter worden.
Wat een verdriet, maar wat was jij sterk, je hield ons allemaal op de been.
We hebben in oktober nog uitgebreid je 76ste verjaardag gevierd en een mooie fotoshoot met de hele familie gemaakt. Je genoot van iedereen die je lief was.
Maar het ging te hard, je hebt nog van alles geprobeerd om op gewicht te blijven en dat gevecht was verdrietig om te zien, maar wat zijn we dankbaar voor de warme en liefdevolle dagen die we nog met jou hebben gekregen. Ieder van ons heeft nog mooie gesprekken met jou gehad, waarin alles werd gezegd wat een moeder je nog kan meegeven en andersom. Ook met onze vader had je deze gesprekken, liefdevol en terugkijkend op een mooi leven en over haar berusting in wat ging komen.
We kijken hier in liefde en dankbaarheid op terug.
Lieve ma, we hadden je nog zoveel jaar bij ons willen houden, maar koesteren de mooie jaren die we samen hebben gehad. Je blijft dicht bij ons. We houden van je, voor altijd.
Je kinderen