Cornelius werd in 251 tot bisschop van de kerk van Rome gewijd. Dit bleef hij tot 253. In dit korte tijdsbestek heeft hij vooral te kampen gehad met de dwaalleer van Novatius, een dwaalleer die zich opwierp als tegenpaus. Het eigenlijke conflict ging over het weer opnemen van de mensen die tijdens de vervolging van het geloof waren afgevallen. De Noviatianen ontkende de macht van de kerk om zware zonden te vergeven. Deze dwaling hield twee eeuwen stand. Volgens de H. Cornelius mochten deze ‘gevallenen’ (lapsis) weer door handoplegging en boete in de kerk worden opgenomen. Cyprianus heeft hem geholpen het gezag te handhaven. Door keizer Gallus verbannen, stierf hij in 253 bij het huidige Civitavecchia. Zijn lichaam werd in Rome overgebracht en in de catacomben van Callistus begraven.

Cornelius heeft de lijders aan jicht en epilepsie onder zijn hoede, daarnaast de kinderen met last van kinkhoest en stuipjes en bovendien houdt hij de koe gezond; men leidde zijn naam immers af van ‘cornu’; hoorn. Dit alles maakt duidelijk waarom Cornelius zo geliefd is en men in Limmen Martinus inleverde voor Cornelius. Zo’n ruim geassorteerde heilige houd je te vriend, wat ook doorklinkt in de populariteit van zijn naam: Cor, Kees, Nelis en Neelie.

Het feest van de Cornelius is op de 16e September.