ADVENT
In de Advent roepen de lezingen uit de Bijbel ons op om waakzaam en alert zijn in de sleur van alle dag. Eigenlijk is het net als bij defensie: altijd voorbereid zijn op het onverwachte. Discipline dus, ook als het nutteloos lijkt. Toegegeven: dat was niet mijn sterkste punt, maar juist daarom is deze tijd een belangrijke oefening!
Net zoals dat we eindeloze oefeningen draaiden voor ‘man overboord’, ‘brand aan boord’ en de ‘verlaatrol’ (evacuatie dus) en daar gek van werden, zo was iedereen heel blij met de verinnerlijkte drills toen we een keer echt een man over boord situatie meemaakten!
Zo zou het volgens Jezus ook moeten zijn met ons als christenen, die wachten op Zijn terugkeer. De vreeswekkende tekenen waarover wordt gesproken, kunnen wij die misschien zien als tekenen van de tijd? Onheilspredikers menen van wel. Maar die zijn er altijd al geweest (geen idee hoevaak de wereld al vergaan zou moeten zijn, maar sinds ik ben begonnen met tellen minimaal 4 keer).
Maar het belangrijkste is: maakt het ons minder scherp? Moeten we misschien anders naar de tekenen kijken? De periode tussen de opstanding van Christus en de wederkomst is een lange eindtijd. Misschien moeten die dingen ons juist scherp houden. Dat doet het in ieder geval op één manier: lijden en onrecht in de wereld houden in ons het verlangen naar God en zijn koninkrijk altijd actueel.
Ik hoop dat wij in deze Advent op die manier naar de wereld leren kijken: dat wij, telkens als wij verlangen naar een betere wereld, weten dat we ten diepste verlangen naar de komst van God en de vrede van Zijn koninkrijk. Amen.
Volg ons op: